Het is nu zaterdagmorgen en ben zojuist aan de tweede dag treinen begonnen, het gaat nu met een snelheid van 300 km p/u richting Parijs.

Gisterenmorgen om kwart over negen vertrokken uit Santiago en tot gisterenavond negen uur in dezelfde trein gezeten en zo’n slordige 1100 km afgelegd. Het eerste gedeelte door de bergen van Galicië wat speciale plaatjes opleverde, ook ging de Spaanse dieseltrein al slingerend door de vele tunneltjes om hiermee de vele hoogteverschillen te kunnen overbruggen. De eerste uren waren interessant om buiten te kijken maar op een gegeven moment wordt dat gaande de tijd ook minder.

De trein ging met vele omwegen en slingers richting Frankrijk en met de regelmaat van de klok zag ik op afstand of kortbij, de camino France’s lopen wat herinneringen opriep van de fietstocht in 2004 met Annie. Opvallend daarbij waren de toen aangeplante bomen langs de weg, inmiddels daadwerkelijk de schaduw brengend waar behoefte aan is voor de pelgrims. Op de stations stapte ik regelmatig even uit om de beentjes te strekken, deze zijn namelijk de laatste weken anders gewend. Verder was het benauwd in de trein. De Franse spoorwegen hebben het wat dat betreft beter voor elkaar.

Twee jaar geleden was het idee om thuis te komen benauwend na weken alleen te zijn geweest. Mijn gevoel zegt, dat het fenomeen treinen je geleidelijker terug brengt en dus een goede formule lijkt.

Volgens mijn ticket kom ik om 13.40 uur aan in Parijs, ik moet dan met de metro verkassen naar Parijs-Noord en probeer ik met de snelheidstrein in Antwerpen te komend om achtereenvolgens via Bergen Op Zoom in Eindhoven (Deurne) te komen.