Zaterdagavond om 10 voor 11 verraste ik Annie door thuis aan te bellen zonder vooraankondiging. Vanaf het station in Deurne had ik een lift gehad van neef Dave ( te voet werd het anders toch te laat ). Het treinen was verder goed gegaan, al had ik wel te maken met de Pinksterdrukte o.a. vanuit Parijs moest ik een trein overslaan omdat de stoelen uitverkocht bleken te zijn, zo ook in Antwerpen waar ik geen directe aansluiting had. Via Parijs (met de metro verkassen naar Gran du Nord), Antwerpen (overstappen), Breda (overstappen) naar Deurne.
De lange treinreis gaf toch wel het gewenste resultaat wat betreft “langzaam terug naar de realiteit van alle dag”, met vliegen sta je met een paar uur thuis wat toch wel snel gaat weet ik uit ervaring.
In alle rust thuis komen heeft ook zijn charme zeker met de zondagen van Pinksteren en het mooie weer. Het huis versierd met o.a. tekeningen van de kleinkinderen geeft ook een heerlijk warm en rijk gevoel. Belangstelling van de kinderen, familie, vrienden en kennissen die in de loop van deze zonnige dagen langskomen geeft aan mijn geweldige ervaring door de camino “Via De La Plata” te lopen een goed gevoel.
Mijn voornemens zijn om over een week nog eens stil te staan bij de tocht en daarbij het vergelijk te maken tussen “fietsen en lopen” dus : mijn verslagen krijgt nog minstens een vervolg !!