Je PSU wordt gaandeweg je beste vriend

Marius heeft vandaag tijdens het lopen beslist om voortaan alleen vis en witte wijn te zullen verorberen bij het dagelijkse avondeten. Hij heeft hiertoe besloten omdat hij onlangs de geweldige “menu de dia” gisterenavond, vannacht strontziek is geweest met het gevolg dat er alles boven uitkwam en daarbij een vrijwel slapeloze nacht achter zijn kiezen heeft gekregen.

Vanmorgen toch maar om half zeven opgestaan om tegen zeven met moeite een paar geroosterde broodjes binnen te werken, zodat wij om kwart over zeven, na een paar paracetamollen ingenomen te hebben, toch maar zijn vertrokken.

Met een gematigd tempo zouden immers vandaag minstens 20 km af moeten leggen. Het plan was om extra inkopen te doen in Los Santos de Maimona, een dorp wat wij na 5 km zouden passeren. Afgesproken werd dat er extra water ( want dat was vannacht voor een groot gedeelte opgegaan ), bananen en cola ingeslagen diende te worden, aangevuld bij onze al eerdere inkopen, wat ook door de medepelgrims geadviseerd werd.

En juist hier ging het weer fout ! Omdat Mari bij Suzen liep, was Johannes doorgelopen om een en ander in te slaan, en hij is toen drie kwartier tevergeefs blijven wachten op het eind van het dorp omdat, zoals later bleek, ze al door waren. Maak maar eens drie kwartier goed met 10 kg op de rug op een vrij slecht grindpad wat steeds op en neer golfde ! Gelukkig kwam de hereniging ongeveer op 10 km tot stand en kon de extra meegenomen bouillon ( zout ) nog tijdig opgediend worden, en opmerkelijk was dat hij daar van opknapte.

Over het algemeen was het bewolkt en viel er af en toe een spatje regen. De wind was ten opzichte van gisteren gedraaid wat qua lopen wel plezierig was. De stad Zafra, ook wel klein Sevilla genoemd en de oudste stad van Extremadura was meer dan het bekijken waard met zijn mooie monumentale gebouwen,marktplaats en prachtige plaza’s, evenals de oude stadspoorten en niet te vergeten het aloude Hospitaal de Santiago uit de 15e eeuw Ook de kerk, uit de 16e eeuw was het bezichtigen waard.

Het landschap bestond hoofdzakelijk uit vele wijngaarden afgewisseld door olijven. Kilometers ver kon je er op wegkijken en af en toe doemde een wit dorpje op eveneens kilometers ver weg. De paden waarover de camino voerden lagen enigszins verdiept aangelegd om hierover het vee te kunnen drijven tijdens de trektochten in het voorjaar naar het westen en in het najaar visa versa zodat ze de overige gronden niet konden betreden.

Een dikke week zijn wij nu onderweg en moeten constateren dat de automatisme’s steeds een vastere vorm begint te krijgen. Onze rugzakken zijn ons vaste maatje aan het worden evenals onze stokken, die nu al niet meer weg te denken zijn, sterker de talloze gesprekken die wij voeren met allerlei nationaliteiten wordt ingegeven door de aanwezigheid van de stok iedereen vind niet alleen de stok mooi maar ook het idee, door daarmee onze kroost mee te voeren op onze camino vindt men bijzonder interessant en indrukwekkend. Vele spreken ons dan ook hierover aan, ook de Spajaarden onderweg zijn erin geïnteresseerd .

Toen wij rond het middaguur Villafranca binnenliepen werd ik aangesproken door een Spanjaard die vroeg of ik uit Hollanda kwam waarop ik bevestigend antwoorden,plotseling klapte hij zijn vest open en kwam het logo van PSV tevoorschijn met daaronder met grote letters PHILIPS hij zei supporter te zijn van PSV. Hij noemde in een adem de namen op van Koeman, Cocu, van Bommel, Ruud van Nistelrooy en van Breukelen, ongelofelijk dat men hier in het ver afgelegen Extremadura nog zo’n verwaaide PSV supporter tegenkomt. Ik heb hem maar niet duidelijk gemaakt dat het op dit moment niet zo geweldig gaat met zijn clubje.

Op dit moment zijn wij aangeland in een ( duurdere ) alberge van €10,- p/p een twee persoonskamer met smetteloze witte lakens op het bed. Heerlijk na de ontberingen van de afgelopen 24 uur. Morgen wacht ons een nieuwe etappe van 28 km met een moeilijkheidsgraad van ” gemiddeld” en gaan wij een overnachtingsplaats zoeken in Torrmegia alwaar wij eveneens ” turbo Piet ” zullen gaan treffen heeft hij per SMS aangekondigd.

Wordt vervolgd !!

2 reacties op “Je PSU wordt gaandeweg je beste vriend

  1. He Marie en Johannes. Tot op heden is het een erg leuk verhaal en we lezen en beleven het allemaal mee. Ik moet voor moeder het, indien van toepassing, het elke keer uitprinten.
    Dus schrijf niet te veel, want dat kost bergen inkt, ha ha.
    Veel plezier en denk aan de gezondheid, want ziek zijn is ook niks.
    Groetjes
    Stan en Nelleke

  2. Hallo mannen, zo te lezen hebben jullie je draai al goed gevonden, intresante verhalen. We zouden er zelf zin in krijgen , maar genieten alvast van de mooie vehalen.nog veel wandelplezier en tot ziens. Bert Henny