Vroeg in Merida

De dagelijkse plichtplegingen om te kunnen vertrekken gaat in tijd met de dag korten. Om half zeven uit bed, wassen, voeten verzorgen, aankleden en onze rugzakken pakken en om zeven uur naar de bar 500 meter verderop was vanmorgen ongeveer hetzelfde ritueel zoals iedere dag. Met ruim voor half acht in de donker vertrekken richting Merida was vandaag de tiende wandeldag ingegaan.

Wij liepen direct de stad uit het weidse landschap in. Vrij snel liepen wij op en langs de slapende autoweg de N 630. De eerste hindernis moest genomen worden na pakweg acht km toen wij plotseling voor een brede sloot ( riviertje ) stonden van pakweg 5 meter water, overigens niet de eerste keer tijdens onze tocht wij zijn er de laatste dagen verschillende over moeten steken, wat tot nu toe altijd lukte om geen natte voeten te krijgen. Deze keer moesten wij een stuk omlopen omdat deze hindernis deze keer niet te nemen was zonder natte voeten te krijgen hij was namelijk te diep en bovendien ontbraken de noodzakelijke stapstenen. Na dit obstakel getackeld te hebben werd de route een stuk aantrekkelijker omdat het landschap gevarieerder werd door o.a. wuivende korenvelden maar ook percelen met knoflook en voor ons onbekende gewassen. De olijf- en druivenstruiken bleven wel de overhand houden afgewisseld met braakliggende stukken grond welke door de rotsachtige bodem onbewerkbaar waren en dus als natuurgronden aangemerkt mogen worden. De variatie die ontstond door deze verscheidenheid maakte het tot een mooie wandeling.

Na 16,5 km liepen de historische stad Merida binnen, al direct over de bekende Romeinse brug van 792 meter met 60 bogen, over de rivier Guadiana, welke nog tot de 20e eeuw door auto verkeer in gebruik was. Ondanks dat het pas half elf was hebben wij meteen een bed gearresteerd in de Municipal-Alberge, opgefrist en daarna een platte grond gehaald bij het plaatselijke toeristenbureou. Zoveel indrukken hebben wij daarna opgedaan zoals de prachtige Romeinse brug over de Ibarregas rivier maar ook de zogenaamde Los Milagros en San Lazaro aquaducten waren bouwwerken waarvan wij denken dat deze vandaag de dag niet meer gebouwd kunnen worden. Ook de Kathedraal en het Amfitheater heeft Marius met zorg op foto en film vastgelegd om ter zijnertijd te kunnen laten zien voor de thuis blijvers.

Het was qua wandelen een korte tocht maar het zien van Merida daarbij wel een hele vermoeiende en mooie dag. Wij hebben tussendoor een heerlijk glas wijn gedronken in de binnenstad en gaan vanavond nog een Menu Peligrinno verorberen zodat wij morgen weer fris en vrolijk de volgende etappe door Extremadura  kan worden gemaakt.

Het weer is veelbelovend, onze ledematen voelen goed aan en het humeur is optimaal, kortom ook voor morgen hebben wij er weer zin in.

Het plan is vroeg vertrekken omdat er weinig voorzieningen zijn in de Alberge, zodat het ‘s morgens dringen is bij de wasgelegenheid en het toilet, en wanneer je wat later bent de ruimtes enigszins bevuild (worden) zijn.

Wordt vervolgd !!!!

Reacties zijn gesloten.