Ondanks de weersverwachtingen niet optimaal waren en het vanmorgen een dreigende lucht was, is het weer meegevallen en was het zelfs ideaal wandelweer.

Over het algemeen liep ik door de bossen van Galicië veelal in de schaduw en heel sporadisch langs een weiland waarvan in veel gevallen het gras gemaaid of zelfs al gehooid was. Halverwegen een kop koffie en direct na de middag in laatste alberge voor Santiago.

In tegenstelling tot de eerste weken verloopt de camino steeds relexter. Niemand maakt zich zorgen dat hij geen slaapplaats vind, de hele middag tot in de avond komen pelgrims binnen. Er heerst een soort familiegevoel op alle gebied. Men proeft een soort van caminoverzadiging vlak voor het einddoel.

Na zes weken lopen met mijn zelf gemaakte stok met daarin verschillende versierselen aangebracht door onder andere de namen van mijn dierbare er in te kerven mag ik concluderen dat het een succes blijkt te zijn. Niet alleen de stok als hulpmiddel maar ook de grote belangstelling die er voor is onderweg door pelgrims, in bar’s en eigenlijk op alle plaatsen waar ik kom. Bovendien is het een makkelijk voorwerp om een gesprek te openen, onwillekeurig op elk moment van de dag met iedereen welke nationaliteit dan ook. Ik durf zelfs te beweren dat hij gedurende de tocht mijn beste vriend is geworden. Met een oogopslag heb ik alles, wat thuis betreft, in beeld  en op momenten dat het wat moeizamer gaat geeft het weer de motivatie om verder te gaan.

De rugzak is ook een attribuut dat na verloop van tijd niet weg te denken is. Niet alleen iedereen heeft er een maar hij valt duidelijk onder noemer van ‘eerste levensbehoefte’ alles heeft zijn eigen plekje in en op de zak, kleding, eten, drinken,  reispapieren enz. Als er gestopt wordt gaat hij als eerste af,en andersom wanneer men weer opstapt is het de rugzak die als eerste weer omgedaan wordt. Je houding wordt er zelfs automatisch op aangepast om bij een constante extra 12 kg op je rug de juiste balans te verkrijgen.

De laatste alberge voor Santiago voor mij, ligt op 17 km, hiervoor is bewust gekozen omdat ik morgen op tijd en fit aan wil komen zodat ik morgenmiddag nog een bezoek kan brengen aan de Kathedraal. Ik ga daarna ook pas beslissen of ik doorloop naar Finesterre wat minimaal 3 dagen in beslag zal nemen ( 100 km). Morgen meer, morgen komt er weer een dag, morgen wordt het vervolger !!