Daags na marathontocht een bergetappe

Niemand hebben wij getroffen in de alberge waar wij vannacht geslapen hadden, op twee pelgrims na die er ook vertoefde. Een Engelsman (de snurker die bij Marius lag gisteren) en een Duitser, maar deze hadden een bed ingenomen op de beneden verdieping en wij met z’n tweeen boven. Zodat wij terug kunnen zien op een lange en rustige nacht.

Gisterenavond zijn wij in een restaurant gaan eten, een volledig drie gangen menu voor € 9,-. Marius had vooraf twee cognacjes gehad (à 1,40) gewoon omdat hij hier zin in had. De wijn die bij het menu behoorde was goed en lekker zodat wij weer als Bourgondiërs genoten. Marius vis en Johannes vlees. Maar dat was ook nodig na die lange tocht onder erbarmelijke omstandigheden.

Bij het vertrek vanmorgen maakte wij ons wel wat zorgen of er wel een bar open zou zijn het was immers zondag! Maar gelukkig was er in het centrum een barretje open zodat wij ons gebruikelijke kopje koffie konden kopen.

In de regen zijn wij daarna om 8 uur aangelopen, hoofdzakelijk over verharde wegen. Op de bergen links en rechts van ons lag op de toppen volop sneeuw. Na 10 km doemde het stadje Banos De Montemayor op waar onze eerste tussenstop gepland was, broodje, koffie en pinnen waren hier onze belangrijkste activiteiten.
Toen wij weer verder trokken werden wij geconfronteerd met een ongeschonden originele oude Romeinse weg van 6 meter breed die vrij stijl omhoog liep ( 20 à 25 procent ). Het bleek een hele klus te zijn om deze te beklimmen maar meer dan de moeite waard zeker als je daarbij bedenkt dat de Romeinen in het begin van de jaartelling hier met hun hele hebben en houwen overheen trok. Het daarom ook bijna voor te stellen dat men dan met karren, kanonnen , munitie en ander waar hier overheen trok naar het westen om daar te vechten in de zogenaamde Reconquesta met in het achterhoofd dat men een grote kans liep om daarbij ook nog eens te sneuvelen.Wij doen de tocht over dezelfde weg nu vrijwillig met geavanceerd schoeisel zonder de bedoeling oorlog te moeten gaan voeren.

Boven aan de top passeerde wij eveneens de provincie grens en lieten wij de arme provincie Extremadura achter ons en liepen wij Castilla y Leon binnen. Het landschap veranderde in een meer vruchtbare streek met hoofdzakelijk veeteelt welk over het algemeen ook tot uiting kwam in bebouwingen in het buitengebied. Eveneens passeerde wij enkele dorpjes een teken dat het grote onbevolkte gebied tot het verleden behoorde.

Men zal zich mogelijk afvragen: hoe weten ze iedere dag die juiste afstanden zo overtuigend te melden, het antwoord is heel simpel, er zijn pelgrims die lopen op GPS en kunnen ‘s avonds alle gegevens uitdraaien zoals hoogte, afstand en gemiddelde snelheid. Het is dus voor ons niet moeilijk om deze afstanden op details te geven, het is maar even informeren bij de meelopers.

Na 23 km, aangeduid met de moeilijkheidsgraad “hoog”, zijn wij om 14.00 uur gestopt in La Calzada De Bejar in een knusse alberge met een capiciteit van 24 stapelbedden en waar in het dorp verder geen voorzieningen zijn, alleen een bar. Vanavond laten wij ons verrassen met wat de pot schaft in de alberge.

Morgen verder en eveneens met de moeilijkheidsgraad “hoog” met een totaal afstand van 21 km.

Wordt vervolgd !!!