Gisterenmiddag heeft Marius aangegeven dat hij goed afgewogen in de loop van de dag besloten had zijn camino te onderbreken en wel in Salamanca, waar dan 500 km zullen zijn voltooid van de Route De La Plata. Een beslissing die hij met pijn in zijn hart heeft genomen maar met begrijpelijke redenen. Hij zal de rest van zijn te lopen camino zo snel mogelijk weer oppakken om de prachtige uitdaging welk hij tot op de dag van vandaag zo ook ervaart af te maken.

In onze voorbereidingen hadden wij over een scenario, zoals zich nu voordoet, ruim aan de orde gehad en besproken, zodat daarbij het besluit van Johannes niet moeilijk was namelijk “de tocht afmaken”, wat niet wegneemt dat deze het betreurd maar kan en wil respecteren bovendien zich gesterkt voelt door de gemeende vriendschap met Marius die in onze gesprekken, met nadruk de laatste dagen, boven kwam drijven.

Vanmorgen goed gemutst en met droog weer vertrokken al was het voor de middag bewolkt en kregen wij op 10 uur te maken met een echte hagelbui (in Spanje) maar gelukkig kwam daarna al spoedig de zon door.

Direct het dorpje uit liepen wij het eerste stuk over asfalt maar al gauw werden wij hiervan afgeleid en waren het hoofdzakelijk de bekende grindpaden. Af en toe moesten wij met kunst en vliegwerk een rivier (sloot) oversteken wat ook vandaag weer gelukt is zonder natte voeten te krijgen.

De omgeving die wij voorgeschoteld kregen veranderde. De vele gestapelde muurtjes die de weilanden markeerde werden talrijker een bewijs dat de weien kleiner werden wat op die manier aangaf dat er meer gras kwam dus vruchtbare gronden. Het bleef wel allemaal veeteelt omdat er in het landschap te veel rotsblokken en lava-achtige schollen waren wat inhoud dat de grond daarom niet te bewerken is voor andere doeleinden.
Voor de eerste keer slingerde de weg, van pakweg 4 meter, waarover wij liepen door het landschap. Met aan weerszijde de muurtjes, met de zon die zich steeds vaker liet zien gaf dat een bijzonder mooi contrast.

Opvallend waren ook de knotwilgen die best wel talrijk waren en die wij nog niet eerder gezien hadden wat eveneens de bevestiging was dat de extreme droogte tot het verleden is gaan behoren.

De grootste verrassing vandaag toen wij rond 1 uur in Fuenterroble De Sal Vattierra aankwamen bij de herberg van Joze M. Blas Rodriguez Boyero, oftewel Don Blas, pastor en groot inwater van de Via De La Plata. Het parochiehuis herbergt een zeer gastvrije herberg met goede voorzieningen die worden gebruikt voor diverse doeleinden.
Het gehele complex straalt een speciale sfeer uit door de manier waarop het ge(ver)bouwd is in met stijl ingerichte slaapkamertjes onder verschillende thema’s en zelfs een medicatieruimte ergens achter op de werf.

Een slaapzaal met 20 personen met een houtkachel achterin, geeft ook een speciale indruk zeker met de geweldig mooie schilderijen aan de muur maar ook allerlei beelden en andere versierselen die op allerlei plaatsen aan de gevel. Ook gastvrijheid en een grote mate van zelfwerkzaamheid geeft direct het thuisgevoel, alles kan en mag zo lijkt het wel, de kasten puilen uit met etenswaren en iedereen pakt wat hem goed dunkt en voor deze geweldige service staat een Donativo tegenover.

Morgen verder, morgen 29 km (mits wij niet fout lopen) Wordt vervolgd !!!!