Om twee uur ging het bepakt en gezakt richting Weeze. De stokken conform plan op de rugzakken gebonden en de handbagage op de rug. En zoals wij al enigszins verwacht hadden de nodige commotie aan de incheck balie. Uiteindelijk bleken deze apart te moeten worden geregistreerd  en via de grove band (1,5 kg) naar het vliegtuig te worden getransporteerd. Toen al deze formaliteiten vervuld waren werden wij aangenaam verrast door een bescheiden sponsor (met de overbekende naam) die ons en onze volgers wat te drinken aanbood en de 7 kleinkinderen een ijsje.

Om vijf uur taxiede het vliegtuig richting startbaan en vertrok geheel volgens plan naar Sevilla. Het was tegen acht uur toen wij weer vaste grond onder de wielen kregen. De eerste tekenen van het avontuur diende zich daarna aan. Wat nu? Waar is Triana? En hoe komen wij daar? Geen Spaanse taal machtig en alleen het bordje exit. Een Hollandse jongen probeerde ons mee op weg te helpen en adviseerde ons om met de bus te gaan naar het station en daarna met de taxi naar ons overnachtingen adres. Daar aangekomen hebben wij ons bed ingepikt op een kamertje van 3×5 m.  Zes bedden erop en vrijwel geen ventilatie, de laatste feestgangers kwamen om vijf uur terug van een nachtje stappen. Om goed zes uur zijn wij opgestaan omdat wij er aan toe waren (snurken maar ook de lucht op de kamer waren hier debet aan).

Bij het herinrichten van onze rugzak kwamen wij geweldige verrassingen tegen door enkele persoonlijke cadeautjes tegen te komen die weggemoffeld in onze bagage zaten. Een hart onder de riem van onze achterban.

Het eten was even een leerschool, wij hadden ons woordenboeken niet meegenomen zodat wij qua bestelling op de goktour moesten. Het bestellen van bier was niet zo moeilijk maar wij hadden trek in iets lekkers dus bestelde wij beide wat apart dachten wij. Marius kreeg een koude zalmsoep (salmorejo) met bovenin een scheut olijfolie en Johannes koude gamba’s (platodie gamba’s) die ondergedompeld zaten in zout. Uiteindelijk hebben wij er flink om moeten lachen en zijn wij om half een naar bed gegaan.

Vanmorgen ontbeten een heel gesprek gehad met Ja en Kees uit Reusel die zojuist per fiets vertrokken zijn over de Zilverroute. Wij hebben er voor gekozen om vandaag Sevilla te gaan bezichtigen maar daarover meer in het involgende verslag !!

Het werkt als een soort bevrijding wanneer je s`morgens wakker wordt en het blijkt 10 april te zijn, de dag van vertrek.
Niet alleen de voorbereidingen worden hiermee vandaag afgesloten maar ook de definitieve start  van onze Pelgrimstocht krijgt vandaag gestalte en gaan wij met een goed gevoel vanmiddag richting Weeze, om vanaf daar, om vijf uur te vliegen naar Sevilla.
De wandelstokken gaan ongetwijfeld nog geschiedenis schrijven op het vliegveld want wij hebben deze niet aangemeld of ingecheckt.
En Ryanair kennende zou het het nog de nodige commotie kunnen geven. Al een hele tijd zijn wij bezig om duidelijkheid te krijgen over : is dit handbagage, mag dit bij de rugzak in het ruim of is het misschien een sportartikel ?
Wij hebben uiteindelijk twee tickets en èèn bagage ingecheckt  ( 15 kg),  de twee rugzakken in een grote tas met daarop vastgemaakt de beide wandelstokken, dus het zal ons benieuwen.

Een ding is zeker ze gaan mee want er zijn teveel kostbare uren  en energie ingestopt om hier nu al afscheid van te moeten nemen, bovendien is iedereen die deze stokken gezien heeft vol lof over de ontwerpen en de achterliggende gedachten. Wij kunnen ons nauwelijks voorstellen dat deze vliegmaatschappij ons als Pelgrims teleurstelt.

De fijne ontelbare reacties van familie, vrienden en bekende die ons met name de voorbije feestdagen, op allerlei gebied ons een goede en fijne tocht toewensten dragen bij aan de volzin van ” wij zijn er klaar voor ,wij hebben er zin in “.

Wij voelen ons enorm gesteund door onze echtgenote`s Annie en Nelly, maar ook de kinderen en kleinkinderen hebben op allerlei manieren aangetoond dat het ook door hen wordt gedragen en het ons van harte is gegund.
Kortom het geeft een super gevoel om te mogen en kunnen zeggen “wat bezitten wij een rijkdom”.

Om vijf uur wordt er gevlogen, rond half negen landen, en wij verwachten om met de lijnbus ongeveer om tien uur in ons besproken Backpackers-Hostel Triana in Sevilla te arriveren, waar wij een bed gereserveerd hebben op een zes persoons gemengde slaapzaal. ( low budget )

Wordt vervolgd, maar dan in Spanje!!!