Nog twintig kilometer verwijderd van Salamanca

Na een lange rustige nachtrust werden wij vanmorgen verrast met een vrijwel onbewolkte hemel wat wij niet meer gewend waren de laatste tijd. Dit was ook mede de reden waarom wij al voor 7 uur in de schemer aanliepen weliswaar was alles wit van de nachtvorst maar dat kon de pret niet drukken het was immers droog en wij konden ruimschoots genieten van de opkomende zon in een groots en uitgestrekt landschap.

Af en toe een schaapherder op de route en over het algemeen vleeskoeien in de onvoorstelbare grote weides. Niet in te schatten hoeveel ha deze weiden waren. Wel konden wij de beesten tellen die in zo’n wei liepen en dat waren koppels van meer dan 200 koeien. De koeien zijn in heel Spanje niet onthoornd en de stieren lopen er evenals de kalveren er tussen, kortom de natuur kan hier volledig zijn gang gaan in tegenstelling tot in Nederland.

Vandaag kwamen wij ook langs grote boerderijen, sommigen hadden ook grote aantallen zwarte varkens lopen zoals in Extremadura. Over het algemeen liepen wij over licht golvend terrein over zandwegen een uitzondering was de Pico de la Duenadie wij via stenige paden in een zware klim moesten beklimmen tot een hoogte van 1140 meter wat tevens het hoogste punt was van de gehele Via De La Plata. Don Blas is bezig hier een grote kruisweg te maken door er grote kruizen te plaatsen. Op het hoogste punt vonden wij, omgeven door moderne windmolens, het laatste kruis, een soort Cruz de Ferro met het kruis van Santiago als bekroning. Na de afdaling was de weg weer een stuk makkelijker en voert door weilanden en andersoortig grasland over de brug over Arroyo de los Mendigos.

Uiteindelijk zijn wij na 34 km gestopt in het kleine plaatsje Morille en hebben daar een herberg betrokken waar men 6 bedden heeft. Een Nederlander een Belg en twee Duitsers en wij met z’n tweeën zijn voor een nacht de bewoners.

Direct en indirect bereiken ons sms-jes als “misschien een toelichting publiceren waarom Marius tijdelijk gestopt is? Zal verwacht ik nog wat vragen oproepen”. En “Pap, je moet eigenlijk even duidelijk op jullie site vermelden waarom Marius is gestopt. Iedereen is vol vraagtekens. Snap je? Loop je alleen of met Suzan of met anderen ?”. Om duidelijk te zijn, Marius heeft vanaf het begin met de gedachte gespeeld om eerder (Salamanca) uit te stappen, wat niet wil zeggen dat hij het niet naar zijn zin heeft, ook het tempo of de afstanden zijn geen reden om dit te besluiten. Het slapen en vertoeven in alberges gaat na een vrij moeizame en stroeve start steeds beter na een gewenningsperiode. De kleine ongemakken, onder de noemer van blessures, is getackeld door een goede en zorgvuldige verzorging. Hij is van mening dat hij even naar huis moet en in het najaar zijn tocht af moet maken. Hij zal dat dan doen zonder i-pad en een eenvoudige camera. Mogelijk was dit onbewust een zorg om deze onder alle omstandigheden bij zich te hebben, b.v bij het oversteken van rivieren en het beklimmen van bergen, maar ook de momenten dat men deze spullen onbeheerd achter moet laten in refugio’s en algerges?

Het is een weloverwogen beslissing die ik respecteer, en wanneer zo’n beslissing daadwerkelijk genomen is kan men om verschillende reden hierop moeilijk terug komen.
Hopelijk zijn met deze uitleg de gestelde vragen naar tevredenheid beantwoord.

Morgen zal het onze laatste dag samen zijn waarmee wij beide moeite hebben omdat wij drie weken op een voortreffelijke wijze met elkaar opgetrokken hebben en de banden alleen maar versterkt zijn als het gaat om wederzijds respect. Maar ook de mogelijke tekortkomingen werden op een juiste wijze tegemoet getreden door altijd de open dialoog in stand te houden, overigens hierover hadden wij goede afspraken gemaakt (dus kon dit ook niet mislukken).

Morgen verder, morgen naar Salamanca. Wordt vervolgd !!!