Vannacht gescheiden geslapen omdat er op twee slaapkamers een bed over bleek te zijn. Als Johannes ‘s morgens om vier uur een wandeling gaat maken omdat hij niet kan slapen omdat er een grote Spanjaard ligt te snurken kun je nagaan dat dit dan met grof geweld gaat en er een aanslag wordt gepleegd op zijn humeur. Onder het motto “het hoort bij het pelgrimleven” is ook deze hindernis genomen en overwonnen. Na de start bleek al snel dat ook Marius met een snurker te maken had gehad. Waarschijnlijk tekenen van vermoeidheid zo denken wij. Wij gaan vanaf nu meer gebruik maken van onze oordoppen die wij tenslotte niet voor niets meegenomen hebben.

Gisterenavond zoals gebruikelijk met een man of 7 gezamenlijk gaan eten, vaste prik is dan een pelegrinnimenu wat meestal een regionaal gerecht betreft. Gisteren aten wij als hoofdgerecht schapenvlees met friet en een paste vooraf als dessert kun je dan nog kiezen verder is het eten wat de pot schaft met onbeperkt wijn. Het is iedere keer ruim genoeg en er is ook voldoende variatie van dag tot dag. Het lijkt wel dat de eetgelegenheden hierover met elkaar contact hebben. Wij denken ook dat men altijd hetzelfde gerecht maakt het hele jaar door, dan kan het goedkoop bereid worden. Een volledig pelgrims menu kost tussen €5,-en €8,-

Wederom om half acht in een bar voor koffie en een broodje want ook vandaag zouden wij helemaal niets tegen komen. Acht uur op pad met een heldere hemel en het was al meteen genieten met de opkomende zon tussen de vele steeneiken waar wij tussendoor liepen. Alle percelen daar wij doorliepen waren afgebakend met gestapelde muurtjes van 1 meter hoog, dit alles gaf een Ketische indruk. Ook de ontelbare poorten waar wij door moesten was erg speciaal temeer omdat iedereen deze weer netjes sloot.

Opvallend was ook dat alles schoon en netjes was, nergens wat er rommel zoals papier blikjes of ander vuil te bespeuren. Eerder in de buurt ven Sevilla was dat wel anders. De fout van vandaag werd gemaakt bij ongeveer 12 km, nadat wij door een hek gegaan waren zijn wij klakkeloos achter een Oostenrijker aangelopen die dus verkeerd liep. Ook Susan (USA) liep weer achter ons aan met haar zere voeten (blaren).

Inmiddels waren ook de bomen schaars geworden en liepen wij door een heuvelachtig dor en droog heuvelachtig gebied met hier en daar wat schrale gewassen met hoofdzakelijk grasland waarop vleeskoeien schapen en melkgeiten liepen.

Omdat wij geen gele pijlen meer tegenkwamen hadden wij maar eens geïnformeerd bij een boerderij of dat wij wel goed liepen. Het antwoord was overtuigend, 3 km rechtdoor en dan rechts af in totaal zo’n 8 km. In de praktijk bleek het ongeveer 14 km te zijn. Dus vandaag weer het bewijs van de gele pijlen blijven volgen! En niet klakkeloos een in gedachte zijnde Pelgrim volgen.

De alberge maakte de tegenvaller meer dan goed, een prachtig oud klooster, met super bedden met heerlijke witte lakens op kamertjes van 4 personen en morgenvroeg een uitgebreid ontbijt.
De weersvoorspellingen voor morgen zijn niet zo best en hoe het werkelijk wordt berichten wij morgen wanneer Zafra het eindpunt zal zijn, zo is de planning.

Wordt vervolgd !

Marius in de lange en Johannes in de korte broek geheel volgens afspraak in de koffiebar voor het gebruikelijke kopje koffie met een broodje. De sterren nog aan de hemel dus helder weer, met weing wind waren wij al snel het stadje uit met een behoorlijke grote groep van een man of tien. Na pakweg 2 km was de groep al uiteen getrokken wat zeker gebeurd als het heuvelachtig is. Opvallend was de ferme pas die Marius er in had gezet want ondanks dat hij links en recht wat foto’s maakte bleven de meestevanm de groep achter hem inclusief Johannes.

Het landschap wat wij voorgeschoteld kregen in combinatie met de opkomende zon was fenomenaal te noemen. In als dit zo blijft kan het niet anders dan dat onze voettocht een super onderneming wordt. Het is nu al genieten op hoog niveau.

Terugkijkend op de goede nachtrust van beide in een goed bed is mede debet aan het vrij gemakkelijk lopen. Wij zijn beide geneigd om voorzichtig te veronderstellen dat onze ledematen na ruim 100 km ook beter los gaan komen en dat het steeds makkelijker lijkt te gaan betreft lopen. De dagafstanden zijn tot nu toe te doen het hoeft voor ons niet langer te worden al realiseren wij ons dat het straks onontkoombaar zal worden. Maar wie dan leeft wie dan zorgt met andere woorden ” wij komen er vanzelf achter”.

Eveneens zijn wij reuze benieuwd wanneer Piet Ruttens uit Bakel, die vanmorge gestart is, ons in zal halen. Morgen weer een etappe van 22 km. Wordt vervolgd

Als eerste, nadat wij ons startklaar gemaakt hadden, een bar opgezocht voor koffie en een broodje om toch wat brandstof in ons lijf te krijgen. Daarna op pad. Al vroeg een meningsverschil over de beschikbare wifi-faciliteiten en uitgangspunt Pelgrimeren, wat uiteindelijk doorgeschoven is naar 20.00 uur ( als evaluatie agenda-punt). Achtereenvolgens ieder zijn tocht gelopen vandaag. Na een uur lopen kom ik (Johannes) erachter dat ik verkeerd zit, n.l. Geen pijlen, dus terug naar de laatst geziene pijl toen bleek inderdaad dat ik verzuimd had links af te gaan. Later bleek Marius en Luca dezelfde fout gemaakt te hebben.

De route dus weer opgepakt en heel de dag alleen gelopen en niemand van de pelgrims gezien, alleen Jeanne uit Rosmalen zat langs de weg uit te rusten dat was rond 11.00 uur. Voor 12.00 uur was ik in de alberge in El Real de la Jara. Hier was nog een bed te vergeven en heb dat ingepikt in de veronderstelling dat Marius met Luca een andere slaapplaats gevonden had in ieder geval zouden ze niet verder gelopen zijn was mijn vaste overtuiging en met de wetenschap dat de slaapplaatsen schaars zijn kon het bijna niet anders. Ik was net een broodje aan het eten toen de beide mannen binnen kwamen. Het bleek namelijk dat zei ook verkeerd waren gelopen zelfs nog verder als ik wat ook verklaart waarom ze zo laat arriveerde. Ze hebben daarna een slaapplaats weten te bemachtigen in een Hostal verder in de stad. Achteraf bleek dat geweldig goed uitgepakt te hebben want Marius had 9 uur aan een stuk geslapen wat uitzonderlijk genoemd mag worden voor hem, lekker rustig en maar met 3 man op de kamer voor €10,00 per persoon.

In het begin was het vandaag erg koud maar in tegenstelling tot gisteren droog en licht bewolkt. De zon liet zich al vrij vroeg zien wat de temperatuur wat opstuwde. De gehele tocht ging over grind- zandpaden met behoorlijke hoogteverschillen. Regelmatig moesten er poorten geopend worden en werd er gelopen tussen varkens, schapen, geiten en koeien en om deze op hun eigen territorium te laten. Wanneer wij langs de sporadische finca’s van de enorme landgoederen kwamen waren de confrontaties met de honden terplaatsen angstaanjagend, enkele Pelgrims, zo bleek achteraf waren zelfs aangevallen. Onafgebroken liepen wij tussen en onder de kurkeiken die het beeld bepaalde in de prachtige heuvels van Extremadura. In het begin van de tocht was er opvallend weinig begroeing onder de bomen een bewijs dat de varkens het netjes kaal hielden, later werd het meer gras en waar dus meer vee graasde.

Onderweg heb ik mijn korte broek aangedaan, achteraf misschien een beetje voorbarig omdat wanneer de zon achter de wolken verdween het met de schrale harde wind toch koud bleek te zijn.

De Pelgrims herberg lag vooraan in het stadje. Netjes, schoon en goeie bedden. Problematich

Vanmorgen om 6.10 vertrokken van Castil – Blanco demo’s Arroyos zonder ontbijt in de hoop dat erin de stad wel een bar open zou zijn voor een kop koffie en een broodje, maar helaas evenals de bakker, nergens niets open dus ook niets te krijgen. Toch maar aangelopen, wij hadden tenslotte al water en puddinkjes ingeslagen voor vandaag, met onze repen daarbij moesten wij het vandaag wel kunnen redden.

De eerste 17 km gingen over een asfaltweg en toen het licht werd was het uitzicht links en rechts van de weg kurkeiken en met de regelmaat van de klok afgewisseld met monumentale toegangspoorten die toegang verschaffen naar de vele grote finca’s (boerderijen).

Op een gegeven moment gaven de pijlen aan rechts door zo’n poort te gaan en kwamen wij op een prachtig landgoed El Berrocal, het was daar prachtig lopen tussen de kurkeiken afgewisseld met typische Spaanse open bossen met veel bloemenplanten die vrijwel allemaal in de knop stonden en over een paar weken voor een geweldige bloemenzee zullen zorgen. Ook hebben wij spontaan wilde zwijnen gezien, een fenomeen wat je op de fiets niet ziet.

De hele dag golfde het landschap op omhoog en omlaag met op het eind van de dag zelfs nog een pittige, met de opmerkelijke naam “calvarie”.  Na dik 30 km was vandaag het eindpunt waar Johannes als eerste pelgrim zich aanmeldde samen met Jan, een gepensioneerde Pool die de laatste km ‘s samen afgelegd hadden. Marius kwam iets later binnen vergezeld van Susan die eveneens de laatste 12 km samen gelopen hebben.

Het grootste gedeelte van de dag hebben wij ons eigen tempo gelopen om forceren te voorkomen. Andersom, langzamer gaan lopen is ook vermoeiend en daarom niet raadzaam. Deze manier van lopen is helemaal niet bezwaarlijk zo hebben wij ervaren, omdat je nooit alleen loopt op de camino.

Het pelgrimeren heeft ook zijn charme zo ervaren wij niet alleen het lopen maar ook alles eromheen zoals eten en drinken, slapen maar ook de vele ontmoetingen onderweg is erg mooi. Om maar een voorbeeld te noemen, gisterenavond zijn wij met vijven, bestaande uit een Italiaan, een Duitser, Jeanne uit Rosmalen en wij met z’n tweeen. Wij bestelden Menu de Peligrinno, en kregen het volgde opgediend voor € 6,- per persoon: onbeperkt witte en rode wijn, water, olijven, een rauwkost salade, linzesoep, een schaal met magere varkenslappen, friet, salade en rijstepap met kaneel na. Zulke verrassingen maken het leuk.

Wij gaan nu proberen een wifi adres te vinden om het verslag te versturen en natuurlijk onze ingezonden reacties lezen zodat wij morgen weer met het goeie gevoel verder kunnen gaan.

Wordt vervolgd!

Mede door de kleine tegenslagen waren wij beide vanmorgen vroeg wakker. Onze tegenslagen lagen bij de digitale moderne hulpmiddelen. In onze alberge was geen Wifi en tot overmaat van ramp kreeg De telefoon van Johannes nukken en vroeg om de pukcode welke vanmiddag via de telefoon van Marius met een omweg bereikte en dus en dus op dit moment getackeld is. Wij zitten in de volgende Alberge en Nellie en Janet enz……hebben geweldig huiswerk geleverd.

Marius was vanmorgen om vier uur op en Johannes om half zes zodat het ontbijt al om zes uur achter de kiezen zat en ondanks het donker om half zeven vertrokken werd en dus als eerste op pad. De gele pijlen welke de camino aangaven waren dus duidelijk moeilijk te vinden op een pad met vele hoogte verschillen en grote stenen. Onze zaklampen moesten ons Constant van dienst zijn om overeind te blijven en niet te vallen. Na enige tijd bracht een bar vlakbij een oversteekplaats van de grote weg uitkomst om met een bakje koffie de schemering af te wachten.

Daarna werd het een mooie tocht over hoofdzakelijk grindwegen tussen olijf en sinaasappelbomen door. Ondanks dat wij enkele pauzes ingelast hadden waren wij al vroeg in Castilblanco de los Arroyos alwaar de alberge was.

Tien pelgrims stonden al te wachten voor de deur en dan is het gebruikelijk dat je daar achter aansluit en bij 24 personen zijn de bedden vergeven en heb je pech.
Wij hebben wel geconstateerd dat het vrij druk is op de camino zodat wij voorlopig er voor
kiezen om vroeg te vertrekken.

Morgen is de tocht 30 km zonder een dorp of stad tegen te komen. Halverwege zullen wij een boswachterswoning passeren en verder verwachten wij alleen olijfbomen en sinnasappelplantages en akkers waarop o.a. katoen wordt gekweekt. Wat betreft de weersverwachting het is en blijft wat afwachten. Vandaag had men regen voorspeld maar het is en blijft prachtig weer tot nu toe.

Wij kijken uit naar morgen!!

Toen wij vanmorgen om kwart voor zeven opstonden was het bewolkt en nog donker.
Het was een roerige nacht met veel herrie en vreemde geluiden.
Na het ontbijt hebben we de rugzak opgedaan en om 8 uur zijn we op pad gegaan
Met een beetje motregen.

Het eerste stuk bleek achteraf ook het moeilijkste van de dag, want om Sevilla uit te komen Was nog een hele klus.
Op de buitenwegen troffen we Susan,een Amerikaanse van 70 die ook met vraagtekens kampte. Maar was in het voordeel dat ze vloeiend Spaans sprak.

Al met al zijn we zo’n twee km verkeerd gelopen voordat we de eerste gele pijl ontdekte.
De voettocht ging de eerste 10 km door industrie gebied wat geen fraai gezicht was en eentonig te noemen is. Wel stonden er verschillende sinaasappelbomen langs de weg waarvan we dan ook geproefd hebben. Susan en Johannes vonden ze wel te pruimen maar volgens Marius waren het citroenen.

Je kon aan alles zien dat we uit een wereldstad vertrokken, met name de vele autowegen en de elektriciteitsdraden gaven aan dat Sevilla een enorme grote stad was.
Na dit saaie gedeelte over stoep en asfalt kwamen we in een uitgestrekt landschap terecht met hoofdzakelijk granen zoals tarwe, gerst en haver die al op lengte stonden en volop in de are,met andere woorden het hoefde alleen nog maar te rijpen.
Ook de aardappel velden stonden al in bloei. Het beeld van het landschap toonde lange rechte grindpaden die glooiend tot de horizon reikte. Zoals deze wel geschetst worden op caminofolders en plaatjes.

Rond de middag hebben we gezamenlijk koffie gedronken en het een en ander uitgetrokken want de zon liet zich steeds nadrukkelijker gelden .
Tijdens het lopen had zich nog een vierde persoon aangesloten, het bleek een Italiaan en luisterde naar de naam Luca (zoals de zoon van Marco Borsato).

Hij was door de crisis werkeloos geworden en ging nu eerst de camino lopen om een periode af te sluiten alvorens hij naar een nieuwe baan op op zoek ging. Geanimeerde gesprekken hebben we gevoerd met deze mensen.

Ondertussen liep de temperatuur op naar zo’n 20 à 25 graden met af en toe een heerlijk fris windje wat wel prettig was. Uiteindelijk zijn we in Guillema bij de alberge waar nog 14 pelgrims op de stoep zaten te wachten aangekomen. Om half drie ingeschreven en na een heerlijke douche zijn we daarna ergens een hapje gaan eten. Wij hebben een uitgebreid drie gangen menu de dia genuttigd met een heerlijk glas wijn voor zeggen en schrijven 8.50 euro. Hiermee hebben we onze geest en ledematen weer bijgetankt.

Samengevat het ging goed, prima weer ,prettige ontmoetingen en morgen loopdag twee.
Wordt vervolgd.